मास्टरप्लान – Padosan Ki chudai
लेखक -चन्द्र राम
भाग १
मी विक्रम खन्ना. आज माझं वय ३८ वर्ष असून मुंबईत अंधेरीला ‘सत्यम टॉवर’ येथे राहतो. इथे माझे Top Floor’ वर २ ब्लॉक्स असून तिसरा ब्लॉक हा कोणीतरी ‘मिस्टर कृष्णन नायर’ ह्यांचा आहे. आम्ही इथे फक्त २ महिन्यांपूर्वीच शिफ्ट झालोत.
आता थोडं माझ्याविषयी – तशी माझी ‘Personality’ छानच आहे कारण सव्वासहा फुट उंची, बांधेसूद शरीर, गोरा रंग व सुंदर ‘फीचर्स’ असल्यामुळे मी जवळपास १५-१६ वर्षांपूर्वी पंजाबहून मुंबईला ‘सिनेमात हिरो’ बनायला आलो होतो पण दुर्दैवाने त्यात फारसं यश काही माझ्या पदरी पडले नाही. काही ८-१० सिनेमात हिरोचा मित्र, हिरोइनचा भाऊ ईत्यादी. रोल्स मिळालेत व ३-४ मराठी सिनेमात तर चक्क ‘हिरो’चे रोल्स मिळालेत पण त्यात काही खरं नव्हतंच… चक्क दर महिन्यात घरून पैसे मागवावे लागत. पण नंतरनंतर मी एक ‘मिमिक्री आर्टीस्ट’ व ‘Stand-up Comedian’ अशी कामं करून आपला चरितार्थ चालवू लागलो.
माझी बायको “जसबीर कौर” ही ‘एयर इंडिया’ मध्ये ‘एयर होस्टेस’ असून ती महिन्यातील १८-२० दिवस घराबाहेरच राहते. ती माझ्यापेक्षा फक्त २ वर्षांनी लहान असून १२ वर्षांपूर्वी आमचे ‘Love Marriage’ झाले असून आज मला ७ वर्षांचा मुलगाही आहे. मुलाची शाळा, खेळ, वगैरे मीच सांभाळतो कारण एकतर बायको घरी कमीच असते व मला माझ्या कामाचा वेळ माझ्या सोयीने ठरवता येतो.
जेंव्हा जसबीर मला पहिल्यांदा आमच्या एका मित्राकडे भेटली तेंव्हाच ती माझ्यावर चक्क भाळली आणि मलाही प्रथमदर्शनीच ती खूपच आवडली होती… व नंतर आमच्या ओळखीचे रुपांतर प्रेमात झाले पण तिने जेंव्हा मला लग्नाचे प्रपोजल दिले तेंव्हा मी चक्क ‘नाही’ म्हणालो… कारण तेंव्हा मला मुंबईत येऊन जरी ४-५ वर्ष झाले होते तरी मी ‘सेटल्ड’ नव्हतो व माझी ‘कमाई’ पण तिच्या तुलनेत कमीच होती. पण तिने ‘मी तुझ्या व माझ्या कमाईची तुलना कधीच करणार नाही व तू जेही व जितकेही कमावशील त्यात मी सुखी राहीन..” असे म्हटले व त्यानंतरच आम्ही लग्न केले.
पण आमच्या लग्नानंतर मला T.V.Serials मध्ये बऱ्यापैकी रोल्स मिळू लागले व मी थोडाफार ‘सेटल्ड’ झालो.पण मला आजपासून २ वर्षांपूर्वी ‘कार्टून नेटवर्क” कडून एक सुंदर ऑफर मिळाली… ती म्हणजे त्यांच्या सर्व सिरियल्स म्हणजे “मिकी-एंड-डोनाल्ड”, “टॉम-एंड-जेरी”, “पोपाय” ई. ना हिंदीत डब’ करायचे. येथे मला माझ्या मिमिक्रीचा खूपच फायदा झाला… कारण त्यात ‘एक एपिसोड’ पाहून,त्यातले संवाद इंग्रजीत लिहून मग ते हिंदीत भाषांतरित करून डब’ करणे एवढे मोठे काम मी फक्त एक असिस्टंट घेऊन करू लागलो. त्यात मला चांगला पैसा व ‘Job satisfaction’ मिळू लागले.माझा असिस्टंट ‘सेड्रिक परेरा’ हा गोव्याचा असून त्याचे इंग्लिश सुंदरच होते. तो ५ वर्ष अमेरिकेतही होता पण दारूच्या व्यसनापायी त्याचा जॉब सुटला व तो मला सुदैवानेच मिळाला. तो मला सर्व सिरियल्सचे अमेरिकन एक्सेन्टचे इंग्रजी संवाद ‘फ्रेम-तू-फ्रेम लिहून देत असे व ते मी भाषांतरित करून स्वतःच्या
आवाजात ‘डब’ करत असे.मला एका ‘एपिसोडचे’ १० हजार मिळत व मी दर महिन्यात कमीतकमी ३०-४० एपिसोडचे काम करत असे. मात्र मला सेड्रिकला फक्त १५ हजारच पगारापोटी द्यावे लागत व दारू भत्ता म्हणून रोज १ बाटली देशी (म्हणजे महिन्याला ३ हजार)… एकंदरीत माझी कमाई तर आता बायकोपेक्षाही जास्त झाली होती. म्हणूनच आता मी अंधेरी सारख्या ‘पॉश’ जागी २ Flats घेतलेत… एक बायकोमुलाबरोबर राहण्यासाठी व एक स्वतःच्या कामासाठी कारण एकतर माझ्या कामाच्या वेळा पक्क्या नसत आणि जेंव्हा सेड्रिक माझ्याबरोबर काम करत असे तेंव्हा तो तर ‘मोस्टली’ पिऊनच असे… पण मला त्याच्या पिण्याकडे सोयीस्कर दुर्लक्षच करावे लागे कारण तो दर २ दिवसात मला ३ ते ४ ‘एपिसोड्स’ तयार देत असे.
पण मे महिन्याच्या शेवटच्या हस्यात एका दिवशी आमच्या ‘सोसायटीत’ कोणाचेतरी ट्रकभर समान आले व आमच्या मजल्यावर थोडीफार वर्दळ दिसू लागली त्यावरून मला ‘मिस्टर कृष्णन नायर’ ह्यांचे आगमन झाल्याचे लक्षात आले. योगायोगाने जसबीरही सुटीवर असल्याने त्या दिवशी घरीच होती. आम्हीही कुतूहलाने नायर कुटुंबीयांकडे पाहू लागलो. मिस्टर नायर हा जवळपास ३३-३४ वर्षांचा गृहस्थ होता. तो बुटका, काळा, ढेरपोट्या व चक्क ‘टकलू’ होता… मी जरी त्याच्यापेक्षा ४-५ वर्षांनी मोठा होतो तरी तोच माझ्यापेक्षाही मोठा वाटत होता.पण त्याची बायको ‘भानुप्रियाला (नाव नंतर कळले) पाहताक्षणीच माझा ‘कलिजा खलास’ झाला…खरंतर ती जेमतेम ५ फुट २ इंच उंचीची व सावळी म्हणण्यापेक्षा काळीच होती… पण तिची फिगर ‘त्यातल्यात्यात बरी’ होती… म्हणजे तशी ३८-२६-३८ होती. (म्हणजे ‘खटारा’च होती कारण मला तर सिनेमातल्या ‘point of view’ ने पहायची सवय झाली होती… त्यामानाने जसबीर फारच जास्ती फिट होती.) तिचे उरोज खूपच मोठे होते व नितंबही चांगलेच गरगरीत होते. ती काही खूप सुंदर नव्हती व माझी बायको तिच्यापेक्षा खचितच सुंदर होती. तिची जसबीरशी तुलना केली तर जसबीर ५ फुट ७ इंच उंच, ३४-२६-३४, गोरी, सुंदर व ‘नायरबाई पेक्षाही सेक्सी’च होती. पण नायरबाईचे ते डोळे… अहाहा… तिच्याइतके ‘सेक्सी डोळे मी आजवर पाहिले नाहीत.
खरंतर मी चित्रपट सृष्टीत राहून रेखा’, ‘हेमामालिनी’, ‘श्रीदेवी’ व ‘ऐश्वर्या’ यांना जवळून पाहिले आहे व ‘मिसेस नायर’चे डोळे मात्र या चौघींपेक्षाही छान होते असे मला खात्रीने म्हणता येत नाही पण त्यात एक मादकता होती व समोरच्या पुरुषाला ते नेहमीच एक आव्हान देत असत…’ मिसेस नायर’ काही ‘झिया खानही नव्हती पण तिने मात्र मला ‘निःशब्द करून टाकले होते हे मात्र नक्कीच !! Padosan Ki Chudai
तिला आज ना उद्या अंगाखाली घ्यायचीच’ हा निश्चय मी केला पण आता मला त्याकरता काळजीपूर्वक पाऊले टाकणे आवश्यक होते.
*******
ताबडतोब सुचलेली पहिली स्टेप- जसबीरला पुढे करणे.
मी ताबडतोब जसबीरला घेऊन त्यांच्याकडे गेलो तेंव्हा ‘मिस्टर व मिसेस नायर’ आपले सामान लावण्यात गर्क झाले होते. जसबीरने पुढे होऊन त्यांच्याशी स्वतःची व माझी ओळख करून दिली व त्यांची ओळख करवून
घेऊन त्यांना सामान लावून द्यायला मदत म्हणून आमच्या कामवालीला सांगितले. त्यावर ‘मि. नायर’ने तिला धन्यवाद दिलेत तर तिने त्यांना सरळ जेवण्याचेच आमंत्रण दिले यावर –
“क्यू तकलीफ कर राही हो आप ?” असे मिसेस नायर म्हणाली. तिचा आवाज फारच ‘युनिक’ होता… अगदी ‘रानी मुखर्जीच्या आवाजापेक्षाही ‘सेक्सी आवाज होता तो. (माझा ‘बाबुराव’ उभा राहू पाहत होता पण मी प्रयत्नपूर्वक स्वतःला रोखले)
“कोई तकलीफ नही है मिसेस नायर… क्या मै आपको आपके नामसे बुला सकती हूँ?” जसबीर म्हणाली कारण
ती पण जसबीरपेक्षा वयाने बरीच लहान होती.
“जरूर… आप मुझे भानुप्रिया कहिये या सिर्फ ‘भानू भी चलेगा.” असे तिला ‘भानुप्रिया म्हणाली.
“ओ.के.भानू” जसबीर म्हणाली
“एक घंटे मे आप आईये… तबतक मै खाना बनती हूँ…” जसबीर म्हणाली.
“Thanks” भानू म्हणाली.
Marathi Sex stories , योनी रसातील मध-केळ
एका तासाने ती दोघं आमच्या घरी आली. मी त्यांना बसायला सांगितले. मी मुद्दाम भानूकडे चोरून पण नीट बघितले… तर मला लक्षात आले की ती दिसायला सुंदरच होती व तिला आपल्या ‘शस्त्रां’ची पुरेपूर जाणीव होती. तिचे रंगांचे ज्ञान चांगलेच होते कारण ती स्वतःच्या रंगरूपाशी ‘match’ होणारी साधीशी हलकीच पण ‘eye-catching’
अशी नायलॉनची साडी घातली होती. त्यातून तिचं सपाट पोट व उरोजांचे उभार दिसत असल्याचा भास होत होता. सहज म्हणून तिने पदर लपेटून घेतला तर तिच्या उभारांचे आकार आणखीन गडद झालेत… स्लीव्हलेस मधून बाहेर आलेले तिचे मांसल पण प्रमाणबद्ध दंड तिच्या साडीतून थोडे धूसरच दिसत होते. मी प्रयत्नपूर्वक माझी नजर दुसरीकडे वळवली..न जाणे नायरला काही संशय यायचा कारण माझे ‘इरादे खतरनाक’च होते ना !! पण माझी नजर पुन्हापुन्हा तिच्याकडेच वळू लागली. तिचे केस खूप दाट, काळेभोर व लांबसडक होते… त्यातच समोरच्या काही बटा तिने कापून चेहऱ्यावर सोडून दिल्या होत्या व वाऱ्याने त्या तिच्या चेहऱ्यावर पडदा धरायच्या… मग ती आपल्या लांबसडक बोटांनी त्या अवखळ बटांना मागे करायची… त्यामुळे ती अतिशय ‘सेक्सी’ दिसत होती.
तेवढ्यात माझी सुटका जसबीरनेच केली… कारण जसबीरचा स्वयंपाक किचनमध्ये बनतच होता.. “भानू, अंदर आजा किचनमें…” जसबीर किचनमधून म्हणाली. भानू आत गेली.
“ड्रिंक्स?” मी नायरला विचारले.
“रम चलेगी…” नायर म्हणाला.
मी आमच्या दोघांचे पेग बनवले व त्याच्याशी गप्पा करत त्याची माहिती घेऊ लागलो. नायरला एक ५ वर्षांचा मुलगाही होता.
“मुलगा कुठे आहे आता ?” मी विचारले.
“कझिनकडे ठेवलाय आज त्याला, उद्या घेऊन येऊ. कारण सामान लावतांना खूप त्रास दिला असता त्याने..” नायर कौतुकाने म्हणाला – “राजनला… माझ्या मुलाला… ‘सुंदरराजन’ नाव आहे त्याचे, पाचगणीला टाकायचा विचार करतोय… कारण एकतर भानू कमी शिकलेली आहे व भानूला नीट हिंदी व मराठी येत नाही…”
“काहीतरी सांगू नका… इतकेही वाईट नाही आहे माझे हिंदी व मराठी…” असे शुद्ध मराठीत म्हणत भानू हॉलमध्ये प्रवेश करती झाली. तिने जसबीरने बनवलेल्या ‘पनीर टिक्का’ची प्लेट आमच्या समोर ठेवली व सरळ आत गेली.
नायरच्या बोलण्यातून ‘तो इथलाच म्हणजे मुंबईचा आहे व त्याने डिप्लोमा करून तो दुबईतल्या एका मोठ्या कंपनीत ‘सुपरवायझर’ आहे, त्याची बायको केरळमध्येच जेमतेम दहावीपर्यंत शिकली असून त्याच्या नात्यातलीच
असल्याने त्याचे ‘अरेंज्ड मैरेज’ झालेय. ती त्याच्यापेक्षा चक्क १२ वर्ष लहान असून तिचे लग्न चक्क तिने दहावीची परीक्षा दिल्याबरोबर झालेय… आणि ‘दहावीचा रिझल्ट पण लागला नव्हता तिचा पण ती ‘प्रेग्नन्सी टेस्ट’ पास झाली… नायरने खो खो हसत सांगितले…
मी मनाशीच गणित केले तर ती चक्क जेमतेम २१-२२ वर्षांची होती. आजच्याकरता इतकी माहिती भरपूर होती… काहीतरी उद्या करता पण असावे की!!
मी ड्रिंक्स सेशन आवरते घेतले… कारण जसबीर व भानू पण आम्हाला ‘जॉईन’ झाल्या होत्या. पण नायरने काहीही औपचारिकता न ठेवता जेवतांना सुद्धा २ पेग्स मारले. त्यावरून तो ‘रोजचाच पिणारा असावा’ ही खूणगाठ मी मनाशी बांधली. जेवतांना नायर व जसबीरचे बऱ्यापैकी संभाषण सुरु होते कारण दोघेही बडबडे होते. नायर आम्हा दोघांवर खुश होता. पण मला ‘भानू’चा काहीच अंदाज येईना कारण जसबीर जरी तिला काही विचारात किंवा सांगत होती त्यावर ती फक्त – “होय, नाही, चालेल…” इत्यादी उत्तरं फक्त एका शब्दात देत होती.
नायर दाम्पत्य गेल्यावर रात्री मी जसबीरला ‘झवलं’ तेंव्हा माझ्या मनात फक्त ‘भानू’च होती.
पुढील स्टेप काय घ्यावी यावर मी सिगारेट पीत विचार करू लागलो.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी चहा पितांना मी जसबीरकडे मुद्दाम नायर दाम्पत्याचा विषय काढला. “मिस्टर नायर अगदी मनमोकळे आहेत पण मिसेस नायर मात्र अगदीच अबोल व घुम्या आहेत.” मी म्हटले. “भानू कसली अबोल व घुमी… व्हिकी. उलट हा नायरच जरा विचित्र आहे… तो नेहमी भानूला ‘हे’ करू नकोस, ‘ते’ करू नकोस… असे टोकत राहतो. त्याला ‘आपल्यात’ काय दिसलंय कोणास ठावूक… बहुदा आपण त्याच्यापेक्षाही ‘डबल स्पेस’ इथे घेऊन राहतोय हेही असेल… नाहीतर हा जुन्या घरी म्हणजे या अगोदर जिथे राहायचा तिथे… भानूला सतत शेजाऱ्यांशी बोलू नकोस… ते ‘लो’ Standard चे आहेत इत्यादी कारणांनी ‘पिळत’ असे. कधीकधी तर तो तिला घरात कोंडून बाहेरून ‘लॉक’ लाऊन जात असे. एक नंबरचा ‘शक्की’ कुठला !!” जसबीर म्हणाली –
“अच्छा असं आहे तर”… ‘भानू’च्या फक्त एका शब्दात उत्तर देण्यामागचे कारण कळले होते व आता नायर समोर ‘भानू’शी एकही शब्द बोलायचा नाही, इतकेच काय तर तिच्याकडे ‘चोरूनही पहायचे नाही…” अशी मी मनाशी
खूणगाठ बांधली.
त्या दिवशी नायर दाम्पत्याने घरी सकाळी पूजा केली व आम्हाला रात्री जेवायला बोलावले.
आम्ही दोघं त्यांच्याकडे संध्याकाळी ठरलेल्या वेळेवर पोहचलो. त्या दिवशी सकाळपासून त्यांचे खूपसारे ‘रिलेटीव्हस’ वावरतांना दिसलेत पण आम्ही संध्याकाळी जेंव्हा त्यांच्याघरी गेलो तेंव्हा त्यातील एकपण नव्हता. बहुदा नायरने ‘लंच’वर सर्वांची बोळवण केली होती… त्यांनी आमचे स्वागत केले व भानू जसबीरला आत स्वयंपाकघरात घेऊन गेली.
“सॉरी मिस्टर खन्ना, आज घरी पूजा झाल्याने मला तुम्हाला ‘ड्रिंक्स’ ऑफर करता येणार नाहीत…” नायर म्हणाला. “इट इज ओ.के.” मी म्हणालो “आपण ड्रिंक्स तर कालच घेतलेत व मी रोज ड्रिंक्स घेत नाही. पण तुम्ही मला मिस्टर खन्ना म्हणायच्या ऐवजी फक्त विक्रम किंवा व्हिकी म्हटले तरी मला आवडेल..” त्यावर “ठीक आहे विक्रमजी…” नायर म्हणाला “पण जर तुमचे objection नसेल तर आपण ड्रिंक्स घेत तुमच्याकडे बसुया… ठीक आहे ?”Padosan ki chudai
“Absolutely नो formalities” मी म्हणालो तसा नायर आत जाऊ लागला… “काय करताय?” मी विचारले त्यावर “बोतल’ घेऊन येतो…” असे तो म्हणाला. “छोडो भाई कृष्णन…” मी म्हणालो “माझ्याकडे भरपूर Stock आहे… कमी पडली तरच तुमची बाटली घेऊ…”
आम्ही उठलो… नायर आत जाऊन त्याच्या बायकोशी काहीतरी ‘त्यांच्या भाषेत’ म्हणाला.
नंतर त्या दोघांचे एकमेकांशी काय बोलणे झाले ते कळले नाही. बहुदा ते भांडले असावेत पण नायर घुश्यातच बाहेर आला व आम्ही दोघं माझ्या घरी गेलो व रम पिऊ लागलो.
रम पितापिता नायर चुपचापच बसला होता… मीच इकडतिकडचा विषय काढायचा म्हणून म्हटले “तुम्हारा छोकरा नही दिखा…” त्यावर त्याची कळी खुलली “नही विक्रमजी, वो आय था पर अभी भी हमारा घरका arrangement पूरा नही ह्या है इसीलिये वो कल श्यामको
आयेगा.” नायर म्हणाला. विषय बदलल्यामुळे बहुदा त्यालाही बरं वाटलं असावं… पण मी ‘मार्क’ केलं की तो आज जरा जास्तीच ‘फास्ट’ पीत होता. त्या मागचं कारणही मला लगेचच कळलं कारण जेमतेम दहाव्या मिनिटाला जसबीर जेवायला बोलवायला आली.
“भानूला सांगा आम्ही येतोय दहा मिनिटात… मादरचोद कुठली…” नायर रागावून म्हणाला. जसबीरने
चेहऱ्यावरची रेषही न हलवता मला ‘लौकर आटोपा..” असा ईशारा केला व तिथून निघून गेली. ‘एयर होस्टेस’ असल्यामुळे ती ‘असे नमुने’ रोजच पाहत होती. मला एक लक्षात आलं की त्याच्या मुलाचा विषय काढला की तो खुश होतो.
“कृष्णन तुमने वो ‘पाचगणी’ का फॉर्म लाया था उसका क्या…” मला वाक्यही पूर्ण न करू देता तो म्हणाला…”व्हिकी भैय्या… वो स्कूल जैसी ‘बेस्ट’ स्कूल पूरे ‘इंडिया’ में नही है… हमारे बॉसके दोनो बच्चे उसी स्कू लमे है…”
असे म्हणून तो त्या शाळेचे जो गुणगान गात सुटला तो थांबता थांबेना… १५ मिनिटे तो अस्खलित बोलत होता व त्याचा पेग संपला की मी तो भरत होतो. पण बोलता बोलता तर त्याने एक खरंच चांगली गोष्ट सुचवली – “आपभी आपके बेटेको उसी स्कूलमे क्यो नही डालते ?”
मी विचार करू लागलो तेवढ्यात जसबीर पुन्हा बोलवायला आली म्हणून आम्ही आता ‘नायर कडे शिफ्ट झालो व मी तो शाळेचा विषय पुन्हा काढला. नायरही खुशीत आलं व त्याने जसबीरला पाचगणी पब्लिक स्कूलचे गुणगान गाऊन दाखवले व
“तुम्ही पण तुमच्या मुलाला तिथेच टाका… तुम्ही तर तो खर्च आरामात ‘अफोर्ड’ करू शकता…” असे म्हटले.
“प्रश्न हा खर्च अफोर्ड करण्याबाबत नाही पण मला तशीही तुमची आयडिया खूप आवडली मि.नायर, कारण
आमच्या ओळखीच्या ३-४ लोकांची मुलंही त्याच शाळेत आहे. त्यांचेही अनुभव खूपच चांगले आहेत व ‘आमच्यासारख्या’ टाईम -बेटाईम जॉब करणाऱ्या लोकांसाठी तर हेच ‘बेस्ट’ आहे…” जसबीर म्हणाली – “त्यामुळे तुम्ही आपल्या मुलांच्या बाबतीत तर पूर्णपणे निश्चित राहू शकता…”
“खरं म्हणते आहेस तू जसबीर…” मी म्हणालो
“कारण तुझ्या अनुपस्थितीत मी कितीही प्रयत्न केला तरी मी तुझ्याइतका किंवा पाचगणीच्या शाळेतल्या शिक्षकांनइतका एक्स्पर्ट नाही की आपल्या मुलाला चांगले कोचिंग करीन…”
“पण मुलांना आईवडिलांची आठवण येत असेल तर काय करतील बिच्चारे…”
भानू म्हणाली. त्यावर नायरने तिच्याकडे डोळे वटारून पाहिले… ती सुद्धा गप्प बसली पण तिचा प्रॉब्लेम जसबीरच्या लक्षात आला.
“भानू…” जसबीर म्हणाली “मुलांना आपल्याजवळच २४ तास ठेवावे असे तर प्रत्येकालाच वाटते पण कधीकधी परिस्थितीमुळे ते शक्य नसते… पण तुझं तर एक बरं आहे की तू ‘इथून’ दर ‘विक-एंड’ला जाऊन मुलाला भेटू
शकतेस…”
“म्हणजे…” नायर चकित होऊन म्हणाला “ती इथे एकटी राहील म्हणताय तुम्ही जसबीरजी…”
“त्यात काय आहे…” जसबीर म्हणाली
“मी तर एका महिन्यात ७०-८० % वेळ बाहेरच काढते व तेही आज नाही तर भानूच्याच वयाची असल्यापासून…
तर भानू का नाही इथे राहू शकत ? खरंतर या स्कीममध्ये छान सेक्युरिटी आहे व आम्हीही आहोतच ना सतत बरोबर… आणि त्याउपरही जर का Emergency मध्ये तुमची काही गरज लागलीच तर तुम्ही २-३ तासात
दुबईवरून इथे येऊ शकता…”
“तुम्हाला काय वाटतं ‘विक्रमजी भाईसाहब” ?” भानूने अगदीच अनपेक्षितपणे मला प्रश्न केला.
“हे ‘विक्रमजी भाईसाहब’ काय आहे? ‘गावठी कुठली !! ‘व्हिकीभैय्या’ म्हण त्यांना माझ्यासारखं…” नायर बरळला.
या अनपेक्षित प्रश्नाने मी सटपटलोच…पण आता माझ्या खऱ्या कसोटीचा क्षण आला होता. जसबीर अतिशय उत्सुकतेने माझ्याकडेच पाहत होती कारण मला कोणी तरुणीने ‘भैय्या किंवा अंकल’ म्हटलेले आवडत नाही हे तिला माहित होते… मीएक ‘पॉज’ घेऊन म्हणालो –
“बेटा, तू मला भाईसाहब म्हटलं काय किंवा भैय्या म्हटलं काय सारखंच आहे… पण तू माझ्यापेक्षा इतकी लहान
आहेस की तू ‘अंकल’ जरी म्हटले तरी चालेल कारण मी तुझ्यापेक्षा दुप्पट वयाचा आहे… आणि आता आपल्या या ‘डिस्कशन’बद्दल माझे मत काय असे म्हणशील तर जसबीर जे म्हणेल ते ‘फायनल’… कारण तिने जग पाहिलं आहे तर ती बरोबरच सांगेल…”
“तेही बरोबर आहे म्हणा…” नायर माझ्याकडे आदराने पाहत पुटपुटला… आता नायरलाही मी भानूला ‘बेटा’ म्हटल्यामुळे आश्वस्थ झाल्यासारखं वाटत होतं.
“पण हिचं एकटीच इथे राहणं म्हणजे…” त्याचा चेहरा विचारमग्न झाला.
“आता तुम्हाला ‘विरह सहन होत नसेल तर गोष्ट वेगळी..” जसबीर हसत हसत म्हणाली
“व्हिकी .. या बाबतीत तूही ‘अगदी थोडासा जरी’ कृष्णन सारखा बनलास तर मला आवडेल…” तिला आता माझी “फिरकी’ घ्यायची लहर आली.
पण त्यामुळे मात्र वातावरण Relaxed झाले. नायरही माझ्याकडे ‘मी किती अरसिक प्राणी आहे’ ह्या नजरेने माझ्याकडे पाहत – “काहीतरीच तुमचं जसबीरभाभी…” असे म्हणून ओशाळवाणं हसला. जेवण झाल्यावर आम्ही चौघही माझ्या गाडीने जाऊन ‘आईसक्रीम’ खाऊन आलो.
पण या संपूर्ण वेळात मी ‘भानू’कडे ढुंकूनही बघितले नाही… पण मनात विचार आलाच की जर जसबीर व कृष्णन नायरला ‘फ्रीज’ करणं मला शक्य असतं तर त्या दोघांना ‘फ्रीज” करून ‘भानू’ला त्यांच्या समोरच ‘झवलं’ असतं!! किती कंट्रोल करावं स्वतःच्या मनाला… काही लिमिट !!
दुसऱ्या दिवशी सकाळी
“व्हिकी तू नायर कडून पाचगणीच्या ‘फॉर्म’ची माहिती घे ना ?” जसबीर मला म्हणाली.
“आज मला बरंच काम आहे…” मी म्हणालो “नायरला विचारून तू फॉर्म घेऊन ये… ‘सबमिट’ मी करून देईन..” मी या कामासाठी सुद्धा नायरकडे जायचे टाळले… जसबीर त्यांच्याकडे जाऊन आली. जसबीर व नायर दाम्पत्याने जाऊन ‘पाचगणीचा’ फॉर्म भरला व आम्ही दोघांनी आपापल्या मुलांची admission पाचगणीला करवली. या सर्व ‘Activities’ मध्ये माझं contribution अक्षरशः ‘शून्य’ होतं… पण रिझल्ट माझ्या मनासारखाच लागला होता… ‘भानू’ आता इथेच ‘मुंबईत’ राहून ‘विक-एंड’ला राजनला भेटायला पाचगणीला जाणार होती… कधी जसबीर बरोबर
तर कधीएकटी!!
आता दुसरी स्टेप घेण्याची वेळ आली होती.
त्या दिवशी संध्याकाळी सेड्रिक स्टुडियोत आला असता मी त्याला ‘ड्रिंक्स’ ऑफर केलेत… तर तोही आश्चर्याने पाहू लागला. “गोली मार यार कामको आज सेड्रिक…” मी म्हणालो –
“आज तुझ्यासोबत ड्रिंक्स घ्यावेत म्हणतो…” “पण सर… तुम्ही आपला ‘कोटा’ झाल्यावर आवरतं घ्याल पण माझं काय ?” सेड्रिक म्हणाला. “नो प्रॉब्लेम…” मी म्हणालो “No limits today… आज आपण ‘होळीच’ आहे असं समजूया की…” मी म्हणालो. सेड्रिक खूष झाला… मी रमचा खंबा घेऊन आलो. आम्ही दोघंही दारू पीत बसलो… त्याचे मोठे मोठे पेग बनवून मी मात्र छोटे छोटे पेग घेत होतो. चवथ्या पेगनंतर तर मी फक्त ‘कोला’च पीत होतो… सेड्रिकच्या लक्षातही आलं नाही ते… जसजसा वेळ जात होता तसा सेड्रिकचा स्वतःवरचा कंट्रोल पण जात होता… संधी पाहून मी त्याचा मोबाईल चोरला व ऑफ करून लपवून ठेवला… सेद्रीकला तर शेवटी धड उभाही राहता येईना.
मी त्याला त्याच्या घरी सोडून आलो व त्याच्या बायकोला – “याचा मोबाईल ह्याने कुठेतरी हरवलाय पण मला जर ह्याला Contact करायचा असेल तर…” असे म्हणून मी पुढे म्हणालो “याचे २ फोटो, लायसन्स व विजेच्या बिलाची कॉपी द्या म्हणजे मी उद्या याला दुसरा मोबाईल विकत घेऊन देतो…” त्या बाईने निमूटपणे मला मागितलेली कागदपत्रं दिलीत…
“मी उद्या ह्याला घ्यायला येतो…” असे म्हणून मी निघून गेलो.
दुसऱ्या दिवशी दुपारी जेंव्हा मी त्याला घ्यायला गेलो तेंव्हा त्याचा मोबाईल त्याला परत करून म्हणालो – “मोबाईल मिळाला तुझा सेड्रिक… पार्किंग मध्ये पडला होता… सेक्युरिटीला सांगितलं तर त्यांनी शोधून दिला…” “Thank you very much… सर.” सेड्रिक म्हणाला – “साली काल रात्री जरा जास्तीच झाली… सॉरी सर, माझ्यामुळे तुम्हाला उगीच त्रास झाला…” “इट इज ओ.के.यार सेड्रिक…” मी म्हणालो “तुला वाटत असेल तर आज आराम कर… आज तुला सुट्टी… चल मी येतो आता…” असे म्हणून मी तिथून ‘कल्टी झालो’… कारण माझे काम झाले होते.
पण मी त्या दिवशी सकाळीच सेड्रिकच्या नावावर नवीन मोबाईल व एक सीमकार्ड विकत घेतले व अजून एक गोष्ट घेतली व ती म्हणजे – एक छोटी ‘फोल्डिंग’ची दुर्बीण सुद्धा…
आता काही विचारांती माझ्या योजनेचा दुसरा टप्पा सुरु होणार होता..
दुसरी स्टेप
सर्वप्रथम मी १९७ वर फोन करून (डायरेक्टरी एनक्वायरी) ‘कृष्णन नायर’, अंधेरीचा फोन नंबर घेतला.
आता मी आमच्या फ्लोअरची रचना नीट समजून घेण्यासाठी त्याचा अभ्यास करण्यास सुरवात केली. आमच्या बिल्डींगचा टिपिकल फ्लोअर ‘सी’ शेपचा असून माझ्या फ्लोअरवर टोटल ३ Flats आहेत. (इंग्रजीच्या ‘C’ या
अक्षरातील तिन्ही दांड्यांपैकी प्रत्येक दांडीवर एकेक Flat होता..म्हणजे ‘सी’च्या एक उभ्या दांडीच्या दोन्ही टोकाला एक-एक आडवी दांडी.) मधल्या उभ्या दांडीवर लिफ्ट, जिना व माझा ऑफिसचा flat व ‘सी’च्या उरलेल्या दोन्ही
आडव्या दांडीवर एक माझा राहता व एक नायरचा flat असे टोटल ३ flats होते… टिपिकल मुंबईचे flats असल्यामुळे प्रत्येक flat ची बेडरूम व हॉल एकमेकांसमोर येत नाहीत… पण मी आता फक्त नायरच्या flat चा ‘स्टडी’ करू कागलो.
नायरच्या flatच्या पश्चिमेकडे त्याच्या हॉलची व बेडरूमची खिडकी येत असे जी की माझ्या Flatच्या पूर्वेकडे येत असे. पण माझ्या पूर्वेच्या बाजूला ‘डेड’ Wall असल्याने मला त्याच्या हॉल व बेडरूम मध्ये डोकावून पाहता येत नसे… (No peeping is possible) पण कुठूनना कुठून तरी पाहण्याचा जुगाड’ कसा करता येईल त्यावर मी लक्ष केंद्रित केलं… आणि मला उत्तरही मिळालं पण त्याकरता एक कसरत पुन्हा करावीच लागली.
मी ‘आमच्या बाथरूम मध्ये पाण्याचे प्रेशर येत नाही’ या सबबी खाली सोसायटीच्या प्लम्बरला घेऊन पाईपलाईन ‘चेक’ करवली… त्याने पाईपलाईन मधला ‘मामुली कचरा’ (?) काढून टाकला व ‘प्रेशर’ पूर्ववत झाले… पण
त्या दरम्यान मी गच्चीच्या किल्लीची ‘प्रिंट’ साबणावर उमटवून त्याची एक ‘डुप्लीकेट’ किल्ली बनवून घेतली. टेरेसवर जाऊन लोखंडाच्या शिडीने वर चढल्यावर ‘सिंटेक्स’च्या टाक्यांमागे लपून मला त्यांच्या हॉल व बेडरूमचा ‘फुल-व्ह्यू’ मिळत होता… ते पाहून माझा आनंद गगनात मावेना ….
कृष्णन नायरची सुटीही बहुदा संपत आली होती व म्हणून त्यांनी एकदा आम्हाला त्यांच्या घरी जेवायला बोलावले. त्या दिवशी मी काही जास्ती न बोलता त्यांच्या घरच्या Landline ची ‘पोझिशन’सुद्धा ‘स्टडी’ करून आलो. Landline फोन ला ‘कॉलर आय-डी’ची सोय नव्हती पण मेन सेट बरोबर एक Auxilary Handset मात्र होता व तो (माझ्या अंदाजाने) बेडरूम मध्ये होता. (उद्या गच्चीतून चेक करावे लागेल)
दुसऱ्याच दिवशी मी एक ट्रायल म्हणून दिवसा माझ्या लपायच्या जागेवरून नायरकडे फोन करून म्हटले… “हलो… इज इट ‘ग्रीन्डलेज बँक’ ?” मी आवाज बदलून माझ्या ‘खास खर्जातल्या’ आवाजात बोलू लागलो. पलीकडून क्षणभर काहीच आवाज आला नाही. (हा आवाज मी ‘ट्रायलवर टेप’ करूनसुद्धा ठेवला होता… व यापुढे जेंव्हाही मी ‘भानूला’ फोन करीन तेंव्हा प्रथम हि ‘टेप’ ऐकून practice करीन व मगच फोन लावीन असे मी स्वतःच्या मनाशी उद्गारलो… मिमिक्री आर्टीस्ट असल्यामुळे
चुकून कधी भलताच आवाज लागला तर… न जाणो कधी विसरलो तर उगीच ‘लोच्या’ व्हायचा…)
“हलो… इज इट ‘ग्रीन्डलेज बँक’ ?” मी पुन्हा विचारले. “हलो…” पलीकडून भानूच बोलत होती
“सॉरी इट्स राँग नंबर…” तिचा आवाज ऐकून माझा ‘बाबुराव’ उभा राहीला… मी त्याला हलवत पुढे बोलू लागलो. “इज इट 25344260 ?” “सॉरी सर इट इज 69 ईंस्टेड ऑफ 60” भानू भोळेपणाने म्हणाली. मागून “कोणाचा फोन आहे भानू ?” असा कृष्णनचा चिडलेला आवाज आला. “राँग नंबर आहे…” भानू म्हणाली व तिने (घाबरून) फोन पटकला.
(साला…हा कृष्णन म्हणजे ‘अग्निसाक्षी’तील ‘नाना पाटेकर’ आहे का ‘दरार’ मधला ‘अरबाज खान’?? मी मनात म्हटले.)
ही ‘ट्रायल’ बरीच Successful झाली असे म्हणावे लागेल… कारण आम्ही संध्याकाळी भेटलो तेंव्हा त्याचा काहीच “जिकर’ झाला नाही.
३ दिवसांनी नायर दुबईला गेला… एकटाच !!
*****************************
भाग २
तिसरी स्टेप – कमीतकमी ५-६ वेळा फोनवर पटवणे व न पटल्यास… बघू पुढचं पुढे !!
नायरला जाऊन आता २ हसे झाले होते व जसबीर २ आठवड्यासाठी अमेरिकेला जाणार होती व त्या दरम्यान आता मला रान मोकळे असल्यामुळे मी ‘स्टेप-३’ घेण्याचे ठरवले.
“हलो… इज इट ‘ग्रीन्डलेज बँक?” मी माझ्या स्पेशल’ आवाजात ‘पाण्याच्या टाकीवरून’ भानूला फोन करून विचारले.
“हलो… आय एम सॉरी बट इट इज राँग नंबर अगेन जंटलमन…” भानू म्हणाली. ती हॉलमध्ये उभी होती व नॉर्मल टोन मध्ये बोलत होती. तिला ‘समोरच्या माणसाच्या इराद्याची कल्पना नव्हती.
“अगेन मीन्स…” मी म्हणालो
“व्हेन डिड आय कॉल यू ?”
“बिफोर सम डेज सर… मे बी बिफोर 3-4 डेज…” भानू म्हणाली.
“ओह आय एम सॉरी बट शाल आय टेल यू वन थिंग ?” मी म्हणालो.
“यस प्लीज…” भानू म्हणाली.
“आपका आवाज बहोत अच्छा है… इट इज टूsss…” असे बोलून मी वाक्य अर्धवट सोडले. ती पण मी काय म्हणतोय ते ऐकू लागली..
“आय मीन… इट इज टू गुड एंड लिटिल हस्की… मुझे बहोत अच्छा लगा..” मी म्हणालो.
“ओह… Thank you.” भानू म्हणाली.
“पहले मैंने आपको ‘सॉरी’ कहा था पर अब आइन्दा नहीं कहूँगा…” मी म्हणालो.
“क्यों ?” भानू म्हणाली. (मी आपला ‘बाबुराव’ हलवत तिच्याशी पुढे बोलू लागलो.)
“क्यों की… इट इज अ डीलाइट टू हियर युवर व्होइस अगेन एंड अगेन…” मी म्हणालो
“क्या मैं और एक सवाल पूछ सकता हूँ आपसे ?”
“…” भानू काहीच बोलली नाही पण तिचे मौन ही स्वीकृती समजून म्हणालो.
“यू नो मराठी?” मी म्हणालो.
“यस…” भानू म्हणाली.
“अहो बाई… तुमचा आवाज खूपच छान आहे हो… इतका छान आवाज मी आजपर्यंत ऐकला नाहीये हो…” मी म्हणालो.
“धन्यवाद… आता मी फोन ठेवू?” भानू म्हणाली.
“फक्त एक शेवटचा सवाल…” मी म्हणालो
“प्लीज उत्तर द्या व मग फोन ठेवा….”
“..” भानू.
“तुमचं लग्न झालंय का हो?” मी इनोसंटली विचारले. त्यावर भानू खळखळून हसली व हसत हसत म्हणाली
“आता माझ्या लग्नाचा इथे या फोनवर काय हो संबंध…”
“नाही म्हणजे…” मी पॉज घेऊन म्हणालो
“जर तुमचं लग्न झालं नसेल तर मी ‘याक्षणी तुमच्याशी लग्न करायला तयार आहे…” तिने हसत हसत फोन ठेवला.
म्हणजे तिने मला ‘सिरीयसली’ घेतलं नव्हतं तर!! ठीक आहे – दाखवतो तुला पण ‘व्हीकी’ ही काय ‘चीज’ आहे ते!! मी पुन्हा फोन लावला… व तिच्या हॉलकडे पाहू लागलो.
पण यावेळी तिने तो फोन बेडरूम मधून घेतला… व ती बेडवर पडून
“हलो…” म्हणाली.
“अहो मादाम… माझे बोलणे पूर्ण झालेले नाहीये… मी ‘सिरीयसली’च सांगतोय तुम्हाला की मी तुमच्याशी लग्न करू इच्छितो म्हणून तर त्यात तुम्हाला गंमतीशीर असं काय वाटलंय ?” मी मुद्दाम थोडे चिडूनच म्हणालो
“तुम्ही स्त्रिया पण ना… तुमचं तर काहीच सांगता येत नाही…” “अहो पण… “भानू म्हणाली “तुम्ही तर असं बोलताय की मी तुम्हाला वर्षानुवर्षं ओळखतेय आणि तुम्ही ‘प्रपोज’ कराल तर मी हो म्हणीनच…”
“मी असं मुळीच म्हणत नाहीये व मला असंकाही मुळीच वाटत नाहीये…” मी म्हणालो..Padosan ki chudai
“सर्वप्रथम मी एक सभ्य माणूस असून मी अतिशय नम्रपणे तुम्हाला सांगू इच्छितोय की माझे तुमच्या आवाजावर प्रेम बसलंय व मी एक ‘एलिजिबल बेचलर’ असून तुमच्याशी लग्न करू इच्छितोय…”
“अच्छाssss??” ती अतिशय लाडेलाडे व हेल काढत म्हणाली. आता बहुदा तिलाही मला खेळवण्यात आनंद मिळत
असावा.
“मी I.T. इंजिनिअर असून माझी मासिक प्राप्ती अडीच लाख आहे. मी २५ वर्षांचा असून दिसायला अतिशय ‘Handsome’ आहे व माझ्यावर माझ्या कॉलेजमधल्या मुली मरायच्या आणि आजही मरतात… आणि मी तुम्हाला
प्रॉमिस करतो की जर तुम्ही मला भेटाल व माझ्याबरोबर अर्धा तास घालवाल तर तुम्ही मला नक्की हो म्हणालच…”
“इतका Overconfidence बरा नाही मिस्टर…” भानू म्हणाली
“तुम्ही सर्वांना अशीच ‘Attitude’ दाखवता का हो ?”
“Overconfidence नाही मादाम….” मी गंभीरपणे म्हणालो “हा माझा स्वतःवरील विश्वासच आहे की माझ्या प्रेमाने मी तुम्हाला अगदी सुखात ठेवीन व तुम्हालाही वाटेल की ‘राजू’बरोबर तुम्ही लग्न करून नशीब काढलंय…” “तुम्ही हे खरच ‘सिरीयसली’ सांगताय मला?” भानूने विचारले.
“डेफिनेटली यस…१९०% सिरीयस आहे मी” मी म्हणालो.
“देन आय एम सॉरी मिस्टर… पण मी ‘शादीशुदा आहे…” भानू म्हणाली.
“ओह शिट मादाम… पण तुम्ही मला ‘हे’ पहिलेच का नाही सांगितले ?”मी अतिशय ‘चिडून’ (व भूमिकेत शिरत) म्हणालो
“मी तुमच्यावरचं ‘प्रेम’ सिरीयसली व्यक्त करतोय आणि तुम्ही चक्क माझ्याशी ‘फ्लरटिंग’ करताय… ‘हे’ तुम्ही ठीक नाही केलंत मादाम…” आता भानू पण चिडली –
“कोणाला ‘फ्लर्ट’ म्हणताय तुम्ही मिस्टर… तुम्ही मला माझं लग्न झालंय हे सांगायचा ‘चान्सच’ दिला नाही… आणि वर हा तुमचा ‘चार्ज’…” क्षणभर कोणीच काहीच बोललं नाही… पण मी म्हणालो – “मी जर तुम्हाला अजाणताही दुखावलं असेल तर आय एम सॉरी… पण जर तुम्ही मला पहाल… जर तुम्ही मला भेटाल तर तुम्हाला खरच असं वाटेल की…” एक लांबलचक ‘पॉज’ घेऊन मी पुढे म्हणालो –
Mitrano kashi vatli padosan ki chudai marathi madhe comments madhe jarur sanga